ایدز، بیماری است که توسط ویروس HIV ایجاد می شود و پیشرفته ترین مرحله HIV است که معمولا در بسیاری از مواقع به جای یکدیگر برای توصیف یک بیماری بکار برده می شوند .
معمولا HIV و ایدز در بسیاری از مواقع به جای یکدیگر برای توصیف یک بیماری بکار برده می شوند ، در حالی که HIV یک ویروس است که می تواند منجر به یک بیماری به نام ایدز شود . در این مطلب از سایت نمناک بیشتر به توضیح HIV و ایدز و تفاوت های این دو می پردازیم.
HIV ،یک نوع ویروس است که به سیستم ایمنی آسیب می رساند ، سیستم ایمنی، با عفونت ها مبارزه می کند. عفونت درمان نشده HIV، سلول های cd4 را می کشد، سلول های cd4 نوعی از سلول های ایمنی به نام سلول T هستند ، با گذشت زمان، سلول های HIV بیشتر سلول های cd4 را می کشد، بیشتر احتمال دارد که بدن انواع مختلفی از عفونت ها و سرطان ها را بگیرد.
ایدز، بیماری است که توسط ویروس HIV ایجاد می شود. پیشرفته ترین مرحله HIV است. و فقط به این دلیل که یک فرد مبتلا به HIV است، به این معنی نیست که ویروسش پیشرفت کرده و تبدیل به ایدز شده.
ویروس HIV ،سلول های cd4 را می کشد بزرگسالان سالم، به طور کلی دارای تعداد پانصدتا هزار وپانصد cd4, در هر میلی متر مکعب هستتد. یک فرد مبتلا به HIV، میزان cd4 او کمتر از 200 در هر متر مکعب است، و به اینگونه می توان ایدز را تشخیص داد.
ایدز در افراد به اینگونه هم قابل تشخیص است ،که در صورت وجود HIV در بدن، رشد عفونت و سرطانش پیشرفت می کند، زیرا در افراد سالم، وجود همچین مشکلی نادر است. عفونت های فرصت طلبانه مانند پنومونی، یکی از مواردی است که از وضعیت های خاص دریافت می شود، مانند داشتن ویروس HIV. پروسه کامل شدن ویروس درمان نشدنیٍ HIV ،می تواند طی یک دهه به طول انجامد.انتظار زندگی کوتاه مدت، مستقیم به خود مریضی ایدز مرتبط نیست بلکه نتیجه داشتن بیماری ها و عوارض های ناشی از آنها طی داشتن سیستم ایمنی بسیار ضعیف بدن است.
برا ی رشد ایدز، فرد باید درمعرض ویروس Hiv قرار داشته باشد اما داشتن ویروس HIV، لزوما به معنی آن نیست که ویروسش پیشرفت خواهد کرد و به ایدز تبدیل خواهد شد.
ویروس HIV،طی سه مرحله پیشرفت می کند:
همانطور که HIV سلول های cd4 را کاهش می دهد، همزمان سیستم ایمنی نیز ضعیف می شود ، تعداد cd4 در بزرگسالان، معمولا 500 تا 1500 در هر میلی متر مکعب است اما در فرد مبتلا به ایدز، این تعداد کمتر از 200 است.
سرعت پیشرفت مرحله مزمن، به طور قابل توجهی از فرد به فرد دیگر متفاوت است ؛ بدون انجام درمان، می تواند تا یک ده سال قبل از پیشرفت و تبدیل به بیماری ایدز، طول بکشد و با انجام درمان، می تواند، تا ابد ادامه یابد.
این را بدانید که هر شخصی می تواند به HIV مبتلا شود ویروس HIV در مایعات بدن انتقال می یابد ،که شامل:
برخی از راه های انتقال HIV، از فرد به فرد دیگر، عبارتند از:
انتقال ویروس HIV ،از روش های زیر به لحاظ تئوری امکان پذیر است، اما به نظر بسیار نادر است:
روش هایی که انتقال ویروس ممکن نیست ؛ در این صورت، HIV گسترش نمی یابد:
مهم است، که توجه داشته باشید که اگر فرد مبتلا به HIV در طول درمانش است، و مبتلا به یک ویروس غیر قابل است، انتقال ویروس از شخصی به دیگری، بسیار غیر منتظره به نظر می رسد.
یک ویروس است که شامپانزه های آفریقایی را آلوده می کند. دانشمندان بر این باورند که (siv) از شامپانزه به انسان زمانی منتقل شد، که انسان ها شروع به خوردن شامپانزه ها کردند. در داخل جمعیت انسانی، ویروس به حالت بی صدایی، HIV جهش یافته به آنچه ما اکنون به عنوان hiv می شناسیم این کار مانند اتفاقاتی است که در دهه 1920 رخ داده است. ویروس HIV ،از قاره آفریقا از فردی به فرد دیگر طی چند دهه منتقل می شود سرانجام این ویروس ،به سایر نقاط جهان منتقل شد ، دانشمندان، ابتدا در سال 1959 نمونه خون انسانی اش را کشف کردند.
ایدز، توسط ویروس HIV ایجاد می شود. شخصی که تحت تاثیر ویروس HIV قرار نگرفته،نمی تواند ایدز بگیرد ، افراد سالم ،دارای تعداد cd4 500 تا 1500 در هر میلی متر مکعب هستند بدون درمان، HIV همچنان به سلول های cd4 صدمه وارد می کند ؛ اگر شمار cd4 فردی به کمتر از 200 برسد، او ایدز خواهد داشت.
چندین تست و ازمایش مختلف برای تشخیص HIV استفاده می شود ، ارائه دهندگان ،مراقبت های بهداشتی تعیین می کنند کدام آزمون برای هر فرد بهتر است.
تست آنتی بادی / آنتی ژن :
آزمایش های آنتی بادی / آنتیژن یکی از رایج ترین آزمایشات هستند معمولا می توانند نتایج مثبتی را در عرض 18 تا 45 روز پس از ورود ویروس HIV به بدنشان، را نشان دهند.این آزمایش، خون را برای میزان و نوع آنتی بادی ها و آنتی ژن ها بررسی می کند ؛ یکآنتی بادی ،نوعی پروتئین است که بدن برای مبارزه با عفونت تولید می کند ، از سوی دیگر، آنتی ژن بخشی از ویروس است که سیستم ایمنی را فعال می کند.
تست آنتی بادی:
این آزمایش خون را فقط برای آنتی بادی ها بررسی می کند ، بین 23 و 90 روز پس از انتقال، اکثر افراد آنتی بادی HIV، قابل تشخیصی در خون یا بزاق خود دارند.این آزمایش ها با استفاده از آزمایش خون یا آب دهان انجام می شود و به آماده سازی لازم نیست ، برخی آزمایش ها ،در 30 دقیقه یا کمتر نتایج خود را اعلام می کنند و در مراکز سلامتی یا کلینیک ها انجام می شوند.
آزمایش های آنتی بادی دیگر،را در خانه هم می توان انجام داد:
تست دهانی سریع HIV: آب دهان دهی نتایج را تنها در مدت 20 دقیقه ارائه می دهد.
سیستم تست خانگی -1 اHIV : پس ازسوراخ کردن انگشت، نمونه خون را به یک آزمایشگاه مجازی ارسال می کنند. آنها برای گزارش آزمایش در روز کاری بعد خبر می دهند.اگر کسی مظنون است که در معرض ویروس HIV قرار داشته، اما جواب آزمایش او منفی است، باید این آزمایش را تا سه ماه تکرار کند اگر نتیجه مثبتی باشد، باید برای دریافت مراقبت های بهداشتی خود پیگیری کند ،تا این قضیه ثابت شود.
آزمون نوکلئیک اسید (nat):
این آزمایش گران قیمت ،برای غربالگری عمومی استفاده نمی شود برای افرادی است که علائم اولیه HIV ،را دارند یا در معرض این ویروس قرار گرفته اند این آزمایش به دنبال آنتی بادی نمی گردد، تنها به دنبال خود ویروس است. 5 تا21 روز طول می کشد، تا ویروس HIV بتواند در خون شناسایی شود ، این آزمایش، معمولا با آزمایش یک آنتی بادی همراه، تایید و ثابت می شود.
به محض اینکه کسی در معرض HIV قرار بگیرد، ,در بدن شروع به تکثیر می کند واکنش سیستم ایمنی به آنتی ژن ها (بخش هایی از ویروس)، تولید آنتی بادی هاست (سلول هایی که با ویروس مبارزه می کنند). زمان، بین در معرض قرار گرفتن HIV و زمانی که در خون قابل تشخیص شود، دوره پنجره HIV نامیده می شود ، بیشتر افراد در طی 23 تا 90 روز پس از عفونت، آنتی بادی های قابل تشخیص را تولید می کنند. اگر شخصی در طول دوره پنجره، تست HIV بدهد، به احتمال زیاد نتیجه منفی دریافت می کند با این حال، می توانند این ویروس را به شخصی دیگر منتقل کنند. اگر کسی فکر می کند که ممکن است در معرض آن قرار داشته باشد ،اما در این مدت جواب آزمایش او منفی بوده، باید آزمایش را در چند ماه آینده دوباره انجام دهد، تا تایید شود (زمان بندی بستگی به آزمایش مورد استفاده دارد) و طی آن زمان، آنها باید از کاندوم برای جلوگیری از سرایت Hiv استفاده کنند.
کسی که در طول دوره پنجره، جواب آزمایش منفی دریافت کرده، ممکن است از پیشگیری از پس از در معرض قرار گرفتن (pep) استفاده کرده ؛ این دارو، پس از در معرض قرار گرفتن مقابل عامل خطر برای جلوگیری از گرفتن ویروس است. PEP باید در اسرع وقت پس از در معرض قرار گرفتن عامل، تا 72 ساعت مصرف شود و در بهترین حالت، قبل از در معرض قرار ،مصرف شود. راه دیگر برای پیشگیری از ابتلا به ویروس HIV پیشگیری قبل از در معرض قرار گرفتن (PrEP) است ؛ ترکیبی از داروهای HIV، prep ریسک ابتلا و گرفتن HIV را در زمان مواجهه کاهش می دهد.
چند هفته اول پس از انتقال ویروس HIV، مرحله عفونت حاد نامیده می شود در طول این مدت ،ویروس به سرعت تکثیر می شود ، سیستم ایمنی افراد با تولید آنتی بادی های ،به ویروس پاسخ می دهند اینها پروتئین هایی هستند، که با عفونت مبارزه می کنند در این مرحله برخی افراد در ابتدا هیچ علامتی ندارند ؛ با این حال، بسیاری از افراد علائم را در ماه یا دو ماه اول پس از ابتلا به ویروس تجربه می کنند، اما اغلب متوجه نمی شوند که به ویروس HIV مبتلا شده اند. به این دلیل است که نشانه های مرحله حاد ،می تواند بسیار شبیه به آنفولانزا یا سایر ویروس های فصلی باشد. ممکن است خفیف یا شدید باشند، ممکن است فوری بیایند و بعد بروند و ممکن است از چند روز تا چند هفته به طول بینجامند.
از آنجا که این علائم شبیه بیماری های شایع مانند آنفولانزا هستند، فرد مبتلا فکر نمی کند که نیازی به مراجعه به خدمات بهداشتی داشته باشد و حتی اگر این کار را بکنند، مسئول مراقبت های بهداشتی ممکن است آنفولانزا یا مونونوکلئوزیس را تشخیص دهد و HIV را اصلا در نظر نگیرد.چه فرد علائم از خود نشان دهد، چه نه، در طول این دوره میزان بار ویروسی بسیار زیاد می شود. بار ویروسی مقدار HIV در جریان خون است یک بار بالای ویروسی به این معنی است که HIV را می توان در طول این مدت به شخص دیگری انتقال داد. علائم اولیه HIV معمولا در عرض چند ماه پس از آنکه فرد به مرحله مزمن یا تاخیر بالینی رسید، در عرض چند ماه از بین می رود این مرحله ،می تواند چندین سال یا حتی چندین دهه با درمان ادامه یابد. علائم HIV ،ممکن است از فرد به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد.
پس از ماه اول یا بیشتر، HIV وارد مرحلۀ تأخیر بالینی می شود این مرحله می تواند از چند سال تا چند دهه ادامه یابد. برخی افراد ،در طول این زمان هیچ علامتی ندارند، در حالی که بعضی دیگر تعداد علائم کم و یا غیر اختصاصی خود را دارند ؛ یک علامت غیر اختصاصی، علامتی است که به یک نوع بیماری یا وضعیت خاص مربوط نمی شود.
علائم غیر اختصاصی عبارتند از:
در اوایل، HIV هنوز هم عجیب و غریب است و در این زمان حتی بدون هیچ علائمی و می تواند به فرد دیگری منتقل شود با این حال، فرد نخواهد دانست که حاوی HIV است، تا زمانی که آزمایش دهد اگر کسی این علائم را دارد و فکر می کند که ممکن است در معرض ویروس قرار داشته، حتما باید آزمایش دهد. علائم HIV در این مرحله ممکن است بیاید و برود، یا ممکن است به سرعت در حال پیشرفت باشد این پیشرفت را می توان با درمان به طور قابل ملاحظه ای کاهش داد. با استفاده منظم از درمان ضد ویروسی، HIV مزمن ممکن است، برای چندین دهه ادامه داشته باشد و به مرحله ایدز تبدیل نشود، اگر درمان از همان اوایل شروع شود.
حدود 90 درصد افراد مبتلا به HIV، تجربه تغییرات در پوستی را دارند ، جوش و تحریکات، اغلب یکی از اولین علائم عفونت ویروسی هستند. به طور کلی، بثورات HIV به نظر به عنوان چند ضایعه قرمز کوچک هستند، که صاف هستند و کمی رشد می کنند.
بثورات (جوش و تحریکات) مرتبط HIV :
HIV ،باعث ایجاد بیشتر حساسیت ها و مشکلات پوستی می شود، زیرا ویروس HIV سلول های سیستم ایمنی را که با عفونت مبارزه می کنند، از بین می برد عفونت هایی که می توانند باعث بروز بثورات شوند عبارتند از:
ظاهر جوش ها و تحریکات پوستی، مدت زمان وجودشان و نحوه درمان آنها، بستگی به علت دارد.
بثورات مربوط به دارو :
در حالی که بثورات می تواند به علت عفونت HIV ایجاد شود، اما همچنین می تواند به دلیل دارو باشد بعضی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری های HIV یا سایر عفونت ها ،ممکن است باعث بروز این مشکل پوستی شود ، این نوع بثورات ،معمولا در عرض یک یا دو هفته بعد از شروع یک دارو جدید ظاهر می شوند. گاهی اوقات بثورات خود به خود ناپدید می شوند اگر این اتفاق نیافتاد، تغییر داروها لازم خواهد بود. بثورات، ناشی از واکنش های آلرژیک به دارو نیز می تواند جدی باشد علائم دیگر واکنش آلرژیک شامل مشکل تنفس یا مشکل بلع، سرگیجه و تب هستند.
سندرم استیون جانسون :
این نوع مشکل، یک واکنش آلرژیک نادر به داروهای HIV است و علائمش شامل تب و تورم صورت و زبان است. تاول هایی که می تواند بر روی پوست و ناحیه مخاطی پدیدار شود و به سرعت گسترش می یابد. هنگامی که 30 درصد پوست تحت تاثیرش قرار می گیرد، آن را به نام اپیدرمال نکرولیسیس سمی، که یک وضعیت تهدید کننده زندگی است.
علائم HIV از فرد به فرد دیگر متفاوت است، اما در مردان و زنان شبیه هم هستند این علائم می تواند به سرعت بیایند و بروند یا حتی بدتر شوند. اگر فردی در معرض ویروس HIV قرار داشته باشد، ممکن است در معرض گرفتن انواع عفونت های دیگر از راه های جنسی نیز باشد (STIs) شامل :گونوره، کلامیدیا، سیفلیس و تریکومونیا.
مردان، ممکن است بیشتر از زنان متوجه علائم STIs باشند، مانند زخم های تناسلی.با این حال، مردان معمولا برای مشکلاتشان ،مانند ؛خانم ها به دکتر مراجعه نمی کنند.
در بیشتر موارد، علائم HIV در مردان و زنان مشابه هستند با این حال، در کل، علائم آنها ممکن است بر اساس خطرات مختلفی که در معرضش هستند، تفاوتی را در مردان و زنان ایجاد کند.مردان و زنانی که هر دو مبتلا به HIV هستند، در معرض خطر ابتلا به عفونت های منتقله از راه جنسی هستند با این حال، زنان به نظر کمتر از مردان لکه های کوچک و یا تغییرات دیگر به تناسلی خود را متوجه می شوند. علاوه بر این، زنان مبتلا به HIV نیز در معرض خطر بیشتری برای این موارد دارند:
در رابطه با علائم HIV، یکی دیگر از خطرات برای زنان مبتلا به HIV، این است که ویروس در دوران بارداری به نوزاد انتقال می یابد با این حال، درمان ضد ویروسی در دوران بارداری مناسب است. زنانی که تحت درمان ضد ویروسی هستند، ریسک انتقال کم تری به جنینشان را دارند.
تغذیه با شیر خودشان در زنان مبتلا به HIV، امکان انتقال ویروس به نوزاد وجود دارد ، ویروس را می توان از طریق شیر مادر به نوزاد انتقال داد. در ایالات متحده و سایر کشورهایی که درمان قابل دسترس و ایمن وجود دارد، توصیه می شود که نوزادان با شیر مادر تغذیه نشوند.
درمان ضد ویروسی، این ویروس را کنترل می کند و معمولا از پیشرفت آن جلوگیری می کند همچنین، عفونت ها و عوارض جانبی دیگر ناشی از ایدز هم با این روش درمان می شوند. این درمان، باید به نیازهای خاص فرد اختصاصی باشد.
درمان، باید هر چه زودتر پس از تشخیص HIV، بدون توجه به بار ویروسی، شروع شود.درمان اصلی HIV، درمان ضد ویروسی است، ترکیبی از داروهای روزانه که مانع تکثیر ویروس می شوند.این درمان از سلول های cd4 محافظت می کند و سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با این بیماری، قوی می کند.درمان ضد ویروسی از پیشرفت HIV به مرحله ایدز، جلوگیری می کند.همچنین به کاهش خطر انتقال HIV به دیگران کمک می کند.هنگامی که درمان موثر باشد، بار ویروسی "غیر قابل کشف" خواهد بود.فرد، هنوز حاوی HIV است، اما ویروس در تست ها قابل مشاهده نیست.با این حال، ویروس هنوز در بدن وجود دارد و اگر این فرد درمان ضد ویروسی را متوقف کند، بار ویروسی دوباره افزایش خواهد یافت و HIV، دوباره می تواند به سلول های cd4 حمله اش را آغاز کند.
بیش از 25 دارو برای درمان ضد ویروسی، که قابل استفاده برای درمان ویروس HIV است، تایید شده.آنها برای جلوگیری از تولید مجدد HIV و از بین بردن سلول های CD4 ، جلوگیری می کنند. کمک می کند تا خطر ابتلا به عوارض ناشی از ویروس را کاهش دهد و همچنین از انتقال ویروس به دیگران را جلوگیری می کند.
این داروهای ضد ویروسی، به شش دسته تقسیم می شوند:
با وجود انجام تمام تحقیقات برای رشد هر یک از این داروها، ولی هیچ واکسنی برای جلوگیری از انتقال ویروس وجود ندارد.با این حال ،انجام اقدامات مشخصی، می تواند به جلوگیری از گسترش ویروس کمک کند.
رابطه جنسی امن:
رایج ترین راه، برای انتقال و پخش ویروس، از طریق رابطه جنسی مقعدی و واژنی بدون کاندوم است.این خطر ،نمی تواند به طور کامل از بین برود مگر اینکه رابطه جنسی به طور کامل قطع شود، اما با در نظر گرفتن چند اقدام احتیاطی، این خطر می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد.
مراحل دیگر برای جلوگیری از گسترش ویروس، عبارتند از:
بیش از 1 میلیون نفر در ایالات متحده با HIV زندگی می کنند. برای همه متفاوت است، اما با درمان، می توانند انتظار یک زندگی طولانی و مفید را داشته باشند.مهمترین چیز، شروع درمان ضد ویروسی در اسرع وقت است.
با مصرف صحیح داروها، افرادی که با HIV زندگی می کنند ،می توانند میزان بار ویروسی خود را پایین نگه دارند و سیستم ایمنی بدنشان را قوی نگه دارند.همچنین ،حتما به طور منظم توسط مسولان ارائه کننده مراقبت های بهداشتی پیگیری شوید.
در حال حاضر ،هیچ واکسنی برای جلوگیری یا درمان HIV وجود ندارد.تحقیقات و آزمایش ها بر روی واکسن های تجربی در حال انجام است، اما هیچ کدام از آنها برای تأیید عمومی مورد تایید قرار نگرفته اند.HIV، یک ویروس پیچیده است.به سرعت خود را تغییر می دهند و اغلب می تواند پاسخ های سیستم ایمنی بدن را دفع کنند.تنها تعداد کمی از افرادی که آلوده به HIV هستند، آنتی بادی های ضد عفونی را به طور کامل خنثی می کنند، نوعی از آنتی بادی هایی که می توانند با طیف وسیعی از مدل های HIV مبارزه کنند.اولین مطالعه اثربخش واکسن HIV ،که طی هفت سال انجام شد، در حال حاضر در آفریقای جنوبی برای جلوگیری از ابتلا آزمایش می شوند.واکسن های تجربی، یک نوع به روز شده از آزمایش هایی هستند که در تایلند در سال 2009 انجام شدند.یک پیگیری 3.5 ساله بعد از این واکسیناسیون ،نشان داد که این واکسن در جلوگیری از عفونت ویروسی 31/2٪ مؤثر بوده.این موفق ترین نوع واکسن HIV ای است که تا به حال ساخته شده است.این مطالعه، شامل مطالعه بر 5400 مرد و زن از آفریقای جنوبی بوده است.در سال 2016 ،در آفریقای جنوبی، حدود 270،000 نفر افراد مبتلا به HIV هستند.نتایج این مطالعه، در سال 2021 منتشر شد.
در حالی که هنوز هیچ واکسنی برای جلوگیری از ابتلا به HIV وجود ندارد، و افراد مبتلا به ویروس HIV، می توانند از مزیت های واکسن های دیگر، برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های مرتبط با بیماری HIV استفاده کنند، مانند:
طبع کندر گرم و خشک است. مواد با طبع گرم و خشک باعث بالا رفتن سوخت و ساز بدن می شوند. کندر هم با تجمغ بلغم در بدن مبارزه می کند. به همین دلیل است که خواص کندر برای لاغری و اثرات مفید آن در کاهش قند خون، کاهش چربی خون و محافظت از کبد کاملا به اثبات رسیده است.
بهترین روش مصرف کندر، کوبیدن و یا آسیاب کردن کندر است و هر روز صبح به صورت ناشتا یک قاشق مرباخوری از کندر را در یک استکان اب حل کنید و مصرف کنید. نباید فراموش کنید هر نسخه طب سنتی که ناشتا مصرف شود اثر خیلی قوی تری بر روی بدن شما دارد. می توانید کندر را در دهان بگذارید و مانند آدامس آن را بجوید. کندر کمی تلخ است و اگر آن را نجوید ممکن است به دندان هایتان بچسبد.
در مورد میزان مصرف کند گفته شده که نباید بیشتر از یک و نیم گرم در روز مصرف شود. ضمنا دوره درمانی که با کندر شروع کرده اید نباید بیش از 2 هفته طول بکشد. یعنی پس از 2 هفته مصرف کندر باید به بدن خود استراحت دهید.
بهترین نوع کندر از نوع خالص آن است که تازه و نرم باشد، ظاهر آن سفید باشد و خیلی هم زود شکسته شود. وقتی که کندر را می شکنیم داخل آن باید حالت چسبنده و زرد و طلایی رنگ داشته باشد. اگر باز هم موفق به شناخت کندر اصل نشدید، می توانید یک تکه کندر را آتش بزنید و اگر خوب آتش گرفت این یعنی که کندر اصل است. اگر موقع آتش زدن خوب نسوخت و دود کرد، این احتمال دارد که اصل نباشد و صمغ صنوبر باشد که هنگام آتش زدن فقط دود می کند. این نوع کندر از لحاظ ساختاری و درمانی شباهتی به کند مرغوب و خالص ندارد.
در ادامه 5 راهکار طلایی برای داشتن روابط جنسی بهتر در پوزیشن میشنری به شما آموزش خواهیم داد.
بنابر گفته محققی بسیار سر شناس به نام دکتر مارتا مینا، اینکه خانم ها احساس کنند که شدیدا خواستنی هستند و مرد به آن ها نیاز دارد چیزی است که آن ها را به شدت تحریک میکند و هیچ راهی بهتر از پوزیشن میشنری برای اینکه ببینید چقدر مرد تان به شما نیاز دارد موجود نیست.
زمانی که خانم ها در پوزیشن میشنری پاهای خود را جمع کرده و کنار هم قرار میدهند، به سرعت هر بار دخول لذت بخش تر میشود. (مخصوصا اگر شوهر شما آلت تناسلی کوچکی داشته باشد، این پوزیشن برای شما عالی است چراکه شوهر تان احساس میکند آلتش بزرگ تر شده و در هنگام رابطه نیز آلت او بیرون نمیرود.) همچنین این پوزیشن برای افراد تنبل هم خیلی مناسب است. زیرا در این حالت زن با تکان دادن لگن و باسن خود به راحتی میتواند حرکات را کنترل کند و همچنین هر دو نفر به شدت لذت میبرند.
حالتی دیگر از پوزیشن میشنری که فوق العاده است زمانی میباشد که زن پا های خود را تا نزدیکی سینه خود بالا آورده و مرد زیر قوزک پا ها را گرفته و همزمان دخول میکند. در این حالت مرد میتواند پا های زن را دو لا کند، روی سینه بیاورد، باز کند، بالا بیاورد و یا هر کار دیگری. نکته مهم در این حالت این است که به دلیل آزادی عمل زیاد، زوجین میتوانند حالتی که هر دو بیشتر لذت میبرند را پیدا کنند.
در این تکنیک مرد لگن و باسن خود را کمی بالا تر باسن زن قرار میدهد. سپس در این حالت مرد دخول را انجام داده و تلمبه میزند. یکی از ویژگی های این روش آن است که مرد میتواند آلت خود را داخل واژن به روش های مختلف حرکت دهد؛ حرکت دایره ای، از بالا به پایین یا برعکس، یا مالش به کناره ها برخی از روش ها هستند. این سبک از پوزیشن میشنری فوق العاده سکسی است و برای بوسه های طولانی و صمیمی و همچنین ارگاسم های عالی، ایده آل است.
اگر شوهری دارید که خیلی تسلیم و حرف گوش کن است، این حالت از پوزیشن میشنری برای شما عالی است. در این حالت مرد نمیتواند خیلی عمیق دخول انجام دهد. برای انجام این پوزیشن، به همسر خود بگویید که 45 درجه به سمت چپ یا راست متمایل شود تا شکلی همچون X بوجود آورید. در این حالت دخول از یک زاویه متفاوت و کناری انجام میشود. در این پوزیشن زوجین یک ویو یا منظره فوق العاده جذاب از یکدیگر خواهند داشت که بسیار جذاب و سکسی است.
*به دلیل مقایرت با شئونات اسلامی، قرار دادن تصویر این پوزیشن امکان پذیر نمیباشد.
چنانچه این مطلب را مفید میدانید با لایک کردن و به اشتراک گذاشتن آن، از ما حمایت کنید. نظرات، پیشنهادات و مقاله های درخواستی خود را از طریق قسمت دیدگاه ها برای ما ارسال کنید.
۵ تکنیک طلایی پوزیشن رابطه جنسی میشنری
آهن نقش اساسی در بدن شما بازی میکند. مهمترین وظیفه آهن در بدن انتقال اکسیژن است. کمبود آهن یا همان کم خونی از مشکلات بسیار شایع مخصوصا در میان خانمهاست که عملکرد کلی بدن را تحت تاثیر قرار داده و باعث خستگی و دیگر مشکلات برای فرد میگردد. درمان کم خونی معمولا با استفاده از مکملها و قرصهای آهن موجود امکانپذیر است. کپسول فرفولیک یکی از این داروهاست که در ادامه قصد داریم بیشتر با آن آشنا شویم.
آهن به انتقال اکسیژن در بدن کمک میکند و همانطور که میدانیم تمامی ارگانهای بدن برای داشتن یک عملکرد مطلوب به اکسیژن کافی نیاز دارند. علاوه بر آن آهن در حفظ سلامت پوست، مو، ناخن و سایر بافتهای بدن نیز نقش اساسی دارد. اما اینکه بدن شما به چه میزان آهن به طور روزانه نیازمند است به سن، جنس و وضع سلامتی شما بستگی دارد. بدن با کمبود آهن دچار مشکلات متعددی میشود. رنگ پریدگی پوست، تنگی نفس، سردرد، بیحسی اندامهای بدن، سرد شدن دست و پا، احساس درد در ناحیه قفسه سینه، ضعف و بیحالی، سرگیجه و ضربان نامنظم قلب برخی از نشانههای کم خونی در بدن است.
فرفولیک برای جبران کم خونی و کمبود برخی از ویتامینها مورد استفاده قرار میگیرد. از این دارو در مواقعی مثل بارداری و شیردهی، کمک به رشد کودکان و همچنین در مواردی که بدن با کمبود ویتامین ب۱۲ مواجه شده است، استفاده میشود. کپسول فرفولیک شامل آهن، فولیک اسید، ویتامین ب۱۲ و ویتامین C است. این مکمل دارای عوارض گوارشی کمتر ، جذب بهتر و اثربخشی بیشتر است.
توجه داشته باشید که مصرف خودسرانه این مکمل به هیچ عنوان مجاز نیست. علت کمبود آهن باید مشخص گردد؛ زیرا این کمبود ممکن است به دلیل بیماریهای کم خونی جدی و خطرناک باشد. بنابراین لازم است کپسول فرفولیک و سایر مکملهای آهن توسط پزشک تجویز شود.
نامهای دیگر | - |
موارد مصرف | رفع کم خونی ناشی از فقر آهن |
عوارض | گرفتگی عضلانی، مشکلات گوارشی مثل یبوست، اسهال، تهوع و استفراغ |
تداخل دارویی | تتراسایکیلینها، پانکراتینها و پنیسیلین |
تنگ کردن واژن یکی از مسائلی است که فکر بسیاری از خانم ها را مشغول کرده است و برای این منظور بعضی خانم ها به جراحی تن می دهند. در این مقاله به روش های طبیعی برای تنگ کردن واژن اشاره می شود.
راه های تنگ کردن واژن
پرسیدن بعضی از سوالات جنسی زنانه برای همه خانمها موضوع راحتی نیست و ممکن است به دلیل احساس خجالت و به اصطلاح شرم اصلا پرسیده نشود و فرد نتواند به راحتی از آنچه که راجع به آن سوال دارد آگاه شود. چگونگی سفت و تنگ کردن واژن هم از جمله سوالاتی است که در جامعه ما به راحتی مطرح نمیشود و میتواند باعث بروز مشکلاتی در زندگی زناشویی افراد شود. اگر چگونگی انجام این موضوع سوال مورد نظر شما هم هست مطلب امروز را از دست ندهید تا در ادامه با چند ترفند طبیعی و خانگی موثر، بدون نیاز به عمل جراحی در این زمینه آشنا شوید.
دلیل شل شدن واژن چیست؟
شل شدن واژن میتواند دلایل مختلفی داشته باشد و به خاطر داشته باشید رابطه جنسی کم به هیچ وجه نمیتواند راهحل این موضوع باشد. در حقیقت، شل شدن واژن میتواند به دلیل پارگی و کشیدگی طبیعی دیوارههای واژن ایجاد شود. برای مثال بعد از زایمان طبیعی، بافتهای تشکیل دهنده عضلات یا ماهیچههای درون واژن پاره میشوند و اگر شما به خوبی و آنقدر که باید از آنها مراقبت نکنید، واژن قدرت انعطافپذیری خود را از دست میدهد.
دیگر دلایل شل شدن واژن عبارتند از:
زایمان
چاقی
جراحیهای مختلف زنانه
بلند کردن مکرر اجسام سنگین
ورزشهای سنگین مداوم
آسیب لگن
یائسگی
کمر دردهای مزمن
عسطه و سرفه مداوم
یبوست زیاد
همگی از دلایل طبیعی و شایع ایجاد این عارضه هستند. اما خوش بختانه روشهای مفید و موثری برای تنگ کردن دوباره دیوارههای واژن وجود دارد که با انجام صحیح آنها نیازی به انجام عمل جراحی یا واژینوپلاستی نخواهد بود. خیلی از خانمها برای نتیجهگیری سریع تمایل به انجام واژینوپلاستی دارند، اما به خاطر داشته باشید هیچگونه عمل جراحی فاقد عوارض جانبی و ریسک نخواهد بود. توصیه میکنیم قبل از تصمیمگیری عجولانه ابتدا این دسته درمانهای طبیعی را امتحان کنید و بعد تصمیمگیری نهایی را انجام دهید.
۱- برای تنگ کردن واژن یک رژیم غذایی سالم انتخاب کنید
یکی از بهترین روشهای ممکن، پیروی از یک رژیم غذایی سالم است تا به طور طبیعی به سفت و محکم شدن کفلگن کمک کند. طبق تحقیقات انجام شده در این زمینه، شما باید خوراکیهایی مصرف کنید که سرشار از استروژن هستند. زغالاخته، انار، دانه کنجد، سویا، هویج، انواع توت و سیب همگی از جمله میوههایی هستند که میزان زیادی از استروژن لازم برای بدن شما را تامین میکنند. علاوه بر این، توصیه میشود تا میتوانید از غلات کامل سبوسدار، کربوهیدراتها و پروتئینهای حیوانی ارگانیک استفاده کنید.
۲- برای تنگ کردن واژن هنگام مقاربت پاهای خود را نزدیک به هم نگه دارید
در حقیقت این یکی از مفیدترین ترفندهایی است که برای تنگکردن واژن به طور طبیعی میتواند مورد استفاده قرار بگیرد. در هنگام مقاربت تا حدامکان پاهای خود را بسته و نزدیک به هم نگه دارید.
۳- برای تنگ کردن واژن لباس زیر نخی یا پنبهای بپوشید
یکی دیگر از شیوههای طبیعی و البته ساده استفاده از لباس زیر نخی است. این نوع الیاف خیلی سریع خشک میشوند و در نتیجه هوا میتواند به خوبی در این قسمت از بدن جریان داشته باشد. علاوه بر این، لباس زیر نخی مانع از رشد باکتریهای ناسالمی میشود که خودشان عامل ایجاد عفونت هستند.
۴- برای تنگ کردن واژن از ویتامین E استفاده کنید
مطابق با تحقیقات انجام شده در زمینه فواید ویتامین E، این ویتامین یکی از بهترین ویتامینهایی است که میتواند برای عملکرد اندامهای مختلف بدن مفید باشد. استفاده از ویتامینE میتواند در درمان بیماریهای مختلف از جمله دیابت و فشار خون بالا در طول دوره بارداری موثر باشد. علاوه بر تمامی این موارد، این ویتامین میتواند مرطوبکننده بسیار مناسبی برای خشکی واژن هم باشد. ویتامینE کمک میکند تا دیوارههای واژن سالمتر و مستحکمتر بمانند.
۵- برای تنگ کردن واژن از پروتئینهای ارگانیک مصرف کنید
برای تقویت ماهیچههای واژن، شما نیازمند مصرف مقدار قابل توجهی پروتئین هستید. علاوه بر این، کم کردن غذاهای پرچرب و پرکالری، فستفودها و مصرف بیشتر کربوهیدراتهای سالم مثل میوهها و سبزیجات هم میتوانند موثر باشند.میوههایی مثل، آناناس، توتفرنگی برای استحکام دیوارههای واژن بسیار مفید هستند.